วันจันทร์ที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

คงจะมีวันนั้น

หยุดความเจ็บช้ำที่มันเจอซ้ำๆ ย้ำๆ ว่าไม่เคยรัก ไม่อยากเจอความช้ำ ในเรื่องของความรัก ที่มันต้องจบแบบซ้ำๆ ว่าฉันรักไปเองคนเดียว ทุกครั้งที่มีความรัก มักจะเป็นฉันที่พร่ำเพ้อเพียงลำพัง และจบเองเพียงลำพังอย่างเดียวดาย ไม่เคยมีใครมารัก ไม่เคยมีใครมาทักมาส่งความรักบอกกันว่ารักเธอ อยากพบความรักที่เป็นเรารักกัน ไม่ใช่ฉันรักเธอ หรือเธอรักฉัน เคยคิดเคยฝัน คงต้องมีสักวัน ที่จะมีวันนั้น วันที่เจอคนนี้ เธอคนที่เรารักกัน

วันอาทิตย์ที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

Time

เอาเวลาแขวนข้างฝาไว้..... บางครั้ง.....เราก็ชอบทำอะไรโดยไม่ต้องพึ่งเวลา แต่บางที...เวลาก็เป็นสิ่งที่เราต้องการเหลือเกิน โหยหา....เรียกร้อง ขอเวลา ไขว่คว้าเท่าไรไม่มีเหลือ แม้เพียงหนึ่งนาทีก็เหลือเฟือ ช่วยโอบเอื้อเกื้อกูลขอคืนมา นาฬิกาไม่เดินย้อนถอยหลัง เหมือนเช่นดั่งชลไหลระเรื่อยหนา ทำสิ่งใดตั้งใจใช้เวลา เกิดคุณค่าคุ้มเวลาและนาที

วันอังคารที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

เฉลย

นั่งมองท้องฟ้า  วันนี้ฟ้าดูแจ่มใส
มีแต่ใจฉันหม่นหมองร้องไห้เดียวดาย
วันนี้เธอเดินไปไกลจากฉัน
แม้เป็นเพียงชั่วระยะเวลาสั้นๆ
แต่เรายังไม่ได้ร่ำลากันด้วยสายตา
เธอเอย...รู้ไหม  ดวงใจฉันนั้นสับสน
เธอเป็นคนที่ฉันรักและห่วงหา
หรือเป็นเพื่อนที่เผลอไผลในบางเวลา
ฉันไม่อาจหาคำตอบได้จากหัวใจ
สับสนรู้ไหม หวั่นไหวในบางครั้ง
หัวใจมันนคอยบอกตัวเอง
เมื่อยามมีเธอมาคอยอยู่ใกล้ๆ กัน ใจฉันมันเต้น.....
ตึ๊กตั๊ก.....ตึ๊กตั๊ก...มันลั่นข้างใน
ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ใยเธอไม่เฉลยให้รู้กัน

วันศุกร์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ทำความรู้จัก

ไม่เคยเห็นรักในเเววตา
ไม่เคยพบหน้าของความรัก
ก็แค่อยากจะรู้จัก
ได้พบความรักในแววตา.....ของเธอ

วันพุธที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2555

Flower for you

                                 
                                        ฉันอยากมอบดอกไม้....ให้คุณ
                                        ฉันอยากรับดอกไม้.......จากคุณ
                                        ฉันมอบความรู้สึกดีๆ.....ให้คุณ
                                        ฉันอยากได้ความรู้สึกดีๆ...จากคุณ
                                                     
                           ผู้ให้ย่อมได้รับการให้ตอบ....ใช้ไม่ได้กับความรัก

วันอาทิตย์ที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ณ ขณะนี้


Hi5  QQ  MSN
Twitter เห็น Comment กันเป็นร้อย
Facebook  ติดงอมแงม ใช้ Android
เดินทุกซอยมือไม่ห่างจับ iphone
เสียบหูฟังเพลงดังดังมันสนุก
หมดแล้วยุคจดหมาย...มันไม่โดน
สมัยนี้ต้องท่อง web  chat โชกโชน
กด iphone ก้มหน้าเพลินเมินรอบกาย
       ฉัน เธอ เฮฮา  chat  สนุก
พิมพ์ไม่หยุดมีเรื่องเม้าส์มากเหลือหลาย
เฮ้ย!!  เจอกันเย็นนี้ต้องเม้าส์ตาย
พบ...ทักทาย กินข้าว  (ต่าง)มอง iphone




วันเสาร์ที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ไม่รู้เลยว่ารัก

  รัก
ไม่อยากเอ่ยคำรักสักเท่าไร
เพราะความรักจากใจใช่ปากพร่ำ
ทุกจังหวะใจเต้นจะเน้นย้ำ
เพียงคำเดียวซ้ำซ้ำคำว่ารัก
.......
ไม่อยากเปรียบรักเป็นเหมือนเช่นอะไร
เพราะรักไม่เคยเป็นเหมือนเช่นประจักษ์
ฟ้ากว้างรักยังกว้างกว่านัก
อย่าหาหลักหามาตรวัดรักเลย
........
บางครั้งเหมือนจะเปิดแต่ปิดมิด
บางครั้งเหมือนจะปิดแต่เปิดเผย
เป็นความใกล้ที่ห่างอย่างคุ้นเคย
เป็นความเฉยชินได้แม้ไกลกัน
.........
มีความรักมากกว่าคำว่ารัก
มีแต่ใจประจักษ์ว่ารักมั่น
มีใจเต้นไม่เว้นวรรคเลยสักวัน
มีคำนี้เท่านั้น "ฉันรักเธอ"
........................................
บทกลอนของ อ.เนาวรัตน์ ที่คงไม่ต้องตีความอะไร อ่านแล้วเข้าใจได้เลย หาอ่านกันได้นะคะ ^^

กูปวดร้าว...กูเสียใจ



สูญเสีย...เสียสูญความรู้สึก   


ร้าวลึก...แค่ไหนไม่เคยรู้
ได้แต่ทำอะไรตามใจกู   
ผิดถูกรู้จักไหมสิ่งไหนควร
สำนึกแต่ตัวกูกูเท่านั้น   
ใครยังไงช่างหัวมันกูไม่สน
ตัวกูกูมีความเป็นตัวตน  
เสียงพร่ำบ่นหมดอดทนความเป็นกู(ของมึง)

ณ ขณะจิตคิดคนึงหา
ณ ขณะตาแลละเหลียวมอง
ณ ขณะมือคิดจะจับต้อง
ณ ขณะสองจิตตะตรงกัน

วันจันทร์ที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

รอปรับ


เราเป็นเรา เขาเป็นเขา
มันเหมือนเดิม สบายใจ
เมื่อเขาสบายใจที่จะอยู่กะเรา คุยกะเรา เดี๋ยวเขาก็มาหาเราเอง
แต่ตอนนี้รู้สึกดี แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก
เรื่อยๆ
รู้สึกคุยแล้วสบายใจมากขึ้น
มันโอเค
ส่วนอะไรจะเกิด ก็ช่าง
เราไม่หวัง
และไม่ปิดโอกาสตัวเอง
ใครเข้ามาเราก็ศึกษา
เปิดใจ
ทำให้ตัวเรา สบายใจ และมีความสุข
คนที่เราต้องรักมากที่สุดตอนนี้คือ.....ตัวเรา

วันเสาร์ที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

รู้สึก

เก้าอี้สีเหลือง หญิงสาวตัวเล็กๆ ภายในร้านสีฟ้า ประตูสีฟ้า สายตามองผ่านหน้าต่างสีฟ้าไปยังต้นไม้ใหญ่ จ้องตากับแสงแดดอ่อนๆ อุ่นอิ่มที่แอบซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่.....จ๊ะเอ๋!!  รอยยิ้ม.... ฉันเจอรอยยิ้มในกระจกตรงหน้า *u*

วันพฤหัสบดีที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2555

อารมณ์ชั่ววูบ.....มาแล้วผ่านไป


เขาบอกว่าการเขียนเป็นการระบายอย่างหนึ่งเหรอ  อาจจะใช่  ฉันคงไม่ต้องไปป่าวประกาศร้องแร่แห่กระเชิงให้ใครฟัง  ร้องให้ตัวเองฟังดังๆ คนเดียวก็พอมั้ง  เช้าเจอเธอฉันดีใจ  แม้รู้ว่ามันไม่เหมือนเดิมในความรู้สึกก็ตาม  เย็นฉันนั่งมองเธอกินข้าว  ฉันไม่รู้เธอมองฉันไหม เพราะฉันไม่อยากคาดหวังคาดเดาอะไรลมๆ แล้งๆ  มันทรมานกับความคาดหวัง ทรมานกับการรอคอย  รอคอยอะไรเหรอ  รอคอยความชัดเจนที่อาจเจ็บปวด  รอคอยสิ่งที่มันเป็นไปไม่ได้  อารมณ์จิตใจมันควบคุมได้แต่มันควบคุมยากขอระบายออกมาก่อนที่อยากจะเขียนอะไรดีๆๆ 
                ความรัก  คืออะไรหรือ?  ฉันเคยรู้จักมันไหม  ฉันเปิดพจนานุกรมดู  มันอธิบายไว้สั้นมาก  ฉันจึงไม่รู้ว่าสิ่งที่ฉันเป็นอยู่มันเรียกว่าความรักหรือเปล่า  ฉันอยากรู้จักความรัก ฉันอยากมีคนที่รักฉัน  ฉันอาจมีคนที่ฉันรัก แต่ฉันไม่รู้ว่ามันคือรัก  หรือมันไม่ใช่ความรักอย่างนั้นหรือ

วันอังคารที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2555

รู้สึก ไม่รู้สึก


ทำไม....มันรู้สึก ไม่รู้สึก
บางครั้งใจมันคึกลึกสับสน
บางครั้งดูละเหี่ยเพลียเหลือทน
หัวใจคนเข้าถึงยากหัวใจเรา

ใจเต้นตึ่กตั่กในบางครั้ง
บางครานิ่งทั้งที่ยังส่งเสียงเหงา
ใจหนอใจใครช่วยบอกฉันเบาเบา
คิดกับเขายังไงช่วยบอกที




วันพุธที่ 28 มีนาคม พ.ศ. 2555

บางสิ่งที่จดจำ




บางสิ่งบางอย่างทำให้ฉันจดจำ  เส้นทางรถไฟสายสั้น ๆ
บางสิ่งบางอย่างทำให้ฉันจดจำ  กองไฟใต้ดวงดาว
บางสิ่งบางอย่างทำให้ฉันจดจำ  การแอบอิงของแผ่นหลัง
บางสิ่งบางอย่างทำให้ฉันจดจำ  กระดาษแผ่นเล็ก ๆ
บางสิ่งบางอย่างทำให้ฉันจดจำ  ตัวอักษรไม่กี่ตัว

บางสิ่งบางอย่าง  บางครั้งจดจำ  บางความรู้สึกเล็ก ๆ
บางสิ่งบางอย่าง  บางครั้ง  เราเรียกมันว่า "ความรัก"

วันอาทิตย์ที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2555

ฉัน.......เธอ












   ฉัน.....จะจับกล้องท่องเที่ยวในแดนฝัน 
   ออกถลันดั้นไปทุกแห่งหน 
   ขอเพียงมีเพือนใจใครสักคน
   จับมือจนสุดทางฉันกับ......เธอ ~_~

วันพุธที่ 21 มีนาคม พ.ศ. 2555

พูดด้วยภาพ

บางรู้สึกใช้ถ้อยคำ
บางทรงจำใช้ภาษา

บางคราไม่ต้องพูดจา

ดูด้วยตาสัมผัสด้วยใจ



แด่น้องสาว

ฉันไม่เห็นน้ำตา แต่ฉันได้ยินเสียงสะอื้น
ฉันรู้ว่าเธอเศร้า แต่ฉันเห็นรอยยิ้มในน้ำเสียง
เธอพยายามยิ้ม แม้ยามเธอเศร้า นั่นแปลว่าเธอพยายามเข้มแข็ง
เธอบอกว่า "พรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว  เดี๋ยวทุกอย่างก็เหมือนเดิม"
นั่นแปลว่า "เธอต้องกลับไปเศร้าเหมือนเดิมใช่ไหม...ใช่ไหม?

การจากลา....
ความห่างไกลกำลังเข้ามา  ความอ้างว้างค่อยๆ คืบคลานมาอย่างช้าๆ
อนาคต...
อนาคต เขากับเธอจะเป็นเช่นไร  ไม่มีใครรู้แม้แต่ตัวเธอ  แม้แต่พรุ่งนี้  พรุ่งนี้คืออนาคต
อย่าว่าแต่พรุ่งนี้เลย  แม้แต่วินาทีข้างหน้าเธอก็มิอาจรับรู้  เธอรับรู้ได้แค่เพียงเข็มนาฬิกาที่เคลื่อนที่เป็นวงกลม  ติ๊กๆๆๆ  นั่นคือเวลาที่เธอรับรู้  นอกเหนือจากนั้น เธอไม่สามารถรับรู้ได้  แม้แต่ความรู้สึก


ความรู้สึก....
เธอรู้สึกดีต่อเขา  เขารู้สึกดีต่อเธอ
เธอรับรู้ความรู้สึกของเขา  เขารับรู้ความรู้สึกของเธอ
เธอมอบความรู้สึกให้เขา  เขายังลังเลในความรู้สึก
เธอหยุดความรู้สึกของเธอ.......ไม่ได้

ไม่เป็นไรน้องสาว  หากรู้สึกจงรัก  หากรักจงเข้มแข็ง  หากหมดแรงจงหยุดพัก  หากยากนักจงหยุดใจ  หากไม่มีใครยังมีฉัน......


วันอังคารที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2555

ต่าง


เธอชอบกินของแปลกๆ ใหม่ๆ
....ฉันชอบกินของเดิมๆ ที่คุ้นเคย
เธอชอบที่เย็นๆ นั่งได้นานๆ
....ฉันชอบที่ปลอดโปร่งอากาศสดใส
เธอชอบทำอะไรเร็วๆ
....ฉันชอบทำอะไรช้าๆ
แต่
เธอชอบยิ้มให้ฉัน
...ฉันชอบยิ้มให้เธอ
เธอชอบยิ้มฉันรึเปล่าไม่รู้
....แต่  ฉันชอบยิ้มเธอ ^u^

วันอาทิตย์ที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2555

บางที

บางรัก       ก็รักกว่าบางใคร
บางไหน    ใครบางคนบ่นคิดหา
บางคน       พาหัวใจออกเดินมา
บางเวลา    หาหัวใจใครไม่มี
บางใจ        ใครเล่าใครฝากคิดถึง
บางคืน       ซึ้งน้ำตาไหลปริบปรี่
บางเช้า      สุขหัวใจยิ้มเปรมปรีด์
บางที          คนที่ใช่กำลังจะมา
 

พระมหาชนก

วันนี้ไปดูการแสดงวงออเครสตา สื่อผสม เรื่องพระมหาชนกเป็นรอบที่สองหลังจากไปดูมาแล้วเมื่อวาน  การแสดงครั้งนี้เป็นการจัดโดย มศว และนักแสดงอื่นๆ อีก  ดนตรีดี ร้องดี  ส่ื่อที่นำมาใช้น่าสนใจ ทั้งแอนิเมชั่น และการวาดทราย  เหลืออีกสามรอบวันพรุ่งนี้้ติดตามชมกันได้ที่ศูนย์วัฒนธรรม รอบ ๑๐ โมง  บ่าย ๒  และ ๑ ทุ่ม

วันศุกร์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2555

เดินทาง,อีกสักครา

มือห่างกล้อง ท้องห่างกิน ดินห่างเท้า 
ตาห่างดาว หนาวห่างกาย ใจห่างเหิน
อยากแอบอิง ดิ่งเดินทาง ห่างหมางเมิน
ร่วมเผชิญ ร่วมผจญ ซึ่งหนทาง 
มือ กล้อง เท้า ดาว ดวงตา รอยยิ้ม การเดินทาง กำลังจะกลับมาเร็วๆ นี้, ฉันหวัง

วันพฤหัสบดีที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2555

ที่เห็น และเป็นไป

บางอย่างมันเปลี่ยนไป และย้อนคืนไม่ได้ 
มีแต่บรรยากาศใหม่ๆ ที่เกิดขึ้น ระหว่างเรา
อดีต, ทรงจำ และทรงอยู่
ปัจจุบัน, คงอยู่ คงเป็นอย่างที่เห็น
อนาคต, ยังไม่รู้ ยังไม่เป็น
อยู่ ฉัน เธอ เรื่อยไป...เรื่อยไป

วันพุธที่ 14 มีนาคม พ.ศ. 2555


กลบทครอบจักรวาล

                               ดวงจันทราดาราดารดาษดวง 
                                       รักเอยหน่วงดวงหทัยให้หลงรัก 
                                             จักมองดวงดาราราวรู้จัก 
                                                    ยิ้มแย้มรักดวงดาวพราวแย้มยิ้ม

วันอาทิตย์ที่ 11 มีนาคม พ.ศ. 2555


อยาก


อยากจะให้เธออ่านหนังสือรักเผื่อเธอจะมีความรักขึ้นมาบ้าง
อยากจะให้เธออ่านกลอนรักเผื่อเธอจะละมุนละไมกับฉันบ้าง
อยากให้เธอเขียนกลอนรักเผื่อเธออยากเขียนถึงฉันบ้าง
อยากให้เธอส่งความรักเผื่อเธอจะส่งให้ฉันบ้าง

สำหรับคนหลงรักกวี...^.^

The Star


ฉันนั่งเผชิญหน้ากับดวงดาวสองดว

ดวงแรกเปล่งแสงสว่างไสว

อีกดวงส่องแสงริบหรี่
ตัวฉันล่ะ...จะเลือกเป็นดาวดวงไหนดี?

กึ่งกลาง

ฉันตัดสินใจระหว่าง  BTS  กับ  BUS

BTS  รวดเร็ว แต่วุ่นวาย

BUS  ช้า  แต่เพลิดเพลิน

.............. ๑"."๑??............................

อยากรักไม่มีเหตุผล

มีแต่บทความเกี่ยวกับความรัก  ไม่ได้อิน  ไม่ได้เลิฟ  แต่อยากให้ทุกคนมีความรัก  และมองความรักในหลายรูปแบบ โดยเฉพาะด้านดีๆ ของความรัก

ระยะทาง กับ ความรัก


ฉันเชื่อว่าระยะทางไม่เป็นอุปสรรคต่อความรัก  หากคนสองคนรักกัน   ฉันได้เห็นรอยยิ้ม เสียงหัวเราะ  คำพูดหวานๆ  ผ่านสายโทรศัพท์  ข้อความน่ารักๆ  ที่ส่งหากัน  ผ่านทางโลกออนไลน์  โดยเฉพาะคำว่า “คิดถึง”  และ  “ห่วงใย”  ฉันเชื่อว่าสองคำนี้มีพลังอันยิ่งใหญ่ที่ทำให้ระยะทางที่ไกลแสนไกลของคนทั้งสองถูกดึงเข้าหากันเหมือนทั้งคู่กำลังนั่งกุมมือส่งสายตาหวานๆ คุยกัน 
น้องสาวคนหนึ่งพอพูดถึงแฟนทีไรร้องไห้ทุกทีด้วยความคิดถึง  ที่ถึงแม้จะรักกันมานานหลายปีแต่ไม่เคยได้อยู่ด้วยกันเลย  แต่ฉันเห็นความรักในแววตาและรอยยิ้มของเธอว่าเธอรักคนที่อยู่ไกลคนนี้มากแค่ไหน  ระยะทางอาจเป็นอุปสรรคทางกาย  แต่ทางใจเธอใกล้กันนะ ใกล้กันนิดเดียวเอง  แค่ใจเธอส่งถึงกันมีคนให้เธอรักและมีคนที่รักเธอ           มันดูอบอุ่นมากเลย  ฉันเห็นความสุขเวลาที่เธอได้คุยกัน  ฉันยิ้มได้ นี่แหละมั้งคือความรัก  รักไม่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา  รักแค่เข้าใจกัน  รักแค่เรารักกัน  แล้วมันคงจะดึงดูดเราเข้าหากันเอง
อีกคนเป็นเพื่อนฉัน  เขาเป็นเพื่อนที่ดูจะสนิทแต่ก็ไม่สนิทของฉัน  แม้เขาจะเป็นคนที่ดูไม่ดีในสายตาใครๆ  แต่ฉันบอกได้เลยว่าเขาเป็นเพื่อนที่ดี  และเป็นแฟนที่ดีมาก  ดีจนเพื่อนคนนี้อิจฉาแฟนแกเลยล่ะ ฉันชอบนิยามความรักของเขาหรือจริงๆแล้วเขาไม่ได้นิยามหรอกฉันเองแหละที่นิยามมันให้เขา  ความรักของเขาคือการตกหลุมรักกันหลายๆ ครั้งในคนคนเดียว  ด้วยความที่เขาเป็นคนอารมณ์ดี  ขี้เล่น  บางครั้งปากหมาเป็นนิสัย  แต่จริงๆ แล้วเขาดูเป็นคนโรแมนติคมากสำหรับความรักจากการที่ฉันได้สังเกต  ดังนั้นเขาจึงเป็นฝ่ายง้อแฟนก่อนทุกครั้งไม่ว่าใครจะถูกหรือผิด  ฉันชอบคำพูดประโยคหนึ่งของเขาว่า  “ถ้าคนเราเลิกกันเพราะเหตุผลที่หน้าตาว่าไม่สวยไม่หล่อคงไม่ใช่สำหรับเขา  เพราะตอนนี้ต่อให้แฟนเขากลับมาจากต่างประเทศแล้วอ้วน หรือเป็นยังไงก็ตามเขาก็ยังจะรักเธออยู่”  โอ๊ย!!  แก..ฉันฟังแล้วน้ำตาจะไหล  แกเป็นแฟนที่น่ารักจริงๆ  แม้ตอนนี้เขาและแฟนจะอยู่ห่างกันไกล...ซึ่งทำให้เขาเป็นอิสระ  อิอิ (ล้อเล่น)  แต่ฉันคิดว่าเขาไม่ได้ไกลกันเลย  ระยะทางไม่เป็นอุปสรรคความรัก  ฉันคิดว่าระยะทางน่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้ทั้งคู่รักกันมากขึ้น  คิดถึงกันมากขึ้น  เห็นคุณค่ากันมากขึ้นมากกว่า  “ขอเพียงแค่เรารักกัน”
ขอโทษ..บุคคลทั้งสองที่ถูกกล่าวถึง  ฉันชื่นชมในความรักของทั้งคู่และอยากเขียนถึง  มันทำให้ฉันมีกำลังใจ  และยิ้มได้เวลาได้ฟังหรืออ่านเรื่องราวความรักขอใครต่อใคร  ฉันอยากให้คนที่ได้อ่านมีความรักที่สมหวัง  ความรักมันสวยงามต่อให้ผิดหวังหรือสมหวังก็ยังคงสวยงาม  “ถ้ารักเป็น”  ฉันไม่ได้เชี่ยวชาญในความรัก  บางทีฉันอาจยังไม่รู้จักความรักเลยก็ได้  เพียงแต่ฉันชอบฟังและอ่านเรื่องราวของความรัก  ชอบเพ้อเจ้อเรื่องความรักจนบางคนอาจรำคาญ ขอให้ทุกคนมีรัก  อย่างรังเกียจกันเพราะความรัก  ต่อให้เราจะผิดหวังหรือสมหวังในรัก  ยังไงเราก็ยังคงโหยหาความรักต่อไป
ยังมีเรื่องราวความรักอีกมากมายของคนที่อยู่รอบกายฉัน  ไม่ใช่แค่เพียงเรื่องราวของพวกเขาแต่ฉันสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้ฉัน  พ่อ  แม่  เพื่อนๆ  พี่ๆ  น้องๆ  นักเรียน  ประสานมิตร  อาสา  ..... ขอบคุณความรัก ^.^

รูป รส กลิ่น เสียง "รัก"

กลิ่นของความรัก...????? 
รสชาติของความคำนึง...????? 
สัมผัสของความคิดถึง...????? 

ซึ้งถึงความห่วงใย....????? 
............................... 

เฝ้าถามคำถามทุกเช้าค่ำ 
ว่ารูป รส กลิ่น เสียง นี้มาจากไหน 
คำตอบที่ได้ออกมาจากหัวใจ 
ไม่ใกล้ไม่ไกลลองค้นหาดู 

............................... 

พบแล้ว เจอแล้ว ทุกสัมผัส 
ฟังสิได้ยินชัดจับต้องได้ 
กลิ่นรักข้างกาย เสียงก้องจับหัวใจ 
สัมผัสได้ไหมในใจเธอ...ในใจฉัน 
ในใจเธอ.....ในใจฉัน 

จดหมายรัก


คุณรู้ไหม?...
           ฉันคิดว่าการไม่รับรู้  การปิดหูปิดตาไม่รับรู้อะไรเลยน่าจะเป็นการดีที่สุด  อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องรู้สึกเจ็บ  อย่างน้อยฉันก็คงจินตนาการความรัก  จินตนาการความสุขของฉันได้..ตามอารมณ์
            แต่การรับรู้อะไรหลายๆ อย่างที่เกี่ยวกับตัวคุณ  มันทำให้ฉันต้องทนฝืนเก็บความรู้สึกเศร้าไว้แล้วยิ้มเริงร่ากับทุกคน  ฉันรู้ทุกเรื่อง.....ยกเว้นเรื่องเดียว  คือ  "หัวใจคุณ"  หัวใจของคุณที่มันไม่รู้ว่าคุณส่งมันไปอยู่ที่ใคร  หรือแค่อยากจะรู้บ้างว่า  "คุณเคยมีฉันบ้างไหม...ในหัวใจคุณ"
                                                                                                                                จาก
                                                                                                                                 ฉัน


คุณรู้ไหม?...
          ผมคิดเสมอว่าคุณรู้  คุณน่าจะรับรู้ได้จากการกระทำของผม  ผมไม่เคยปิดบังความรู้สึกของผมเลยแม้แต่ครั้งเดียว   คุณคิดมากไปเอง ผมมีความสุขที่ได้เห็นรอยยิ้มของคุณ   ผมมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้ๆ คุณ  ผมคิดว่าผมได้แสดงออกให้คุณรู้แล้ว  ผมไม่อยากให้คุณคิดมากไปกว่านี้......
          การห่างหายไปของผมคงเป้นการดีที่สุดแล้วสำหรับเรา  หัวใจผมยังไม่เป็นของใคร  ผมยังไม่ได้มอบมันให้ใคร  แม้แต่คุณ....

                                                                                                                                 จาก
                                                                                                                                 ผม
                                                                                                                                   

สาวน้อยเดินคนเดียวโดดเดี่ยวนัก



....สาวน้อยเดินคนเดียวโดดเดี่ยวนัก
ไม่แย้มพักตร์ทักทายผู้พานพบ
ดุ่มดุ่มดุ้มเดินดิ่งจิตสงบ
หนึ่งวันจบลงแล้วพอกันที

...เหนื่อยนะเหนื่อยกายใจไร้ชีวิต
ไร้ความคิดไร้เรี่ยวแรงของวันนี้
ไร้ความโศกไร้ความเศร้าขอสักที
ไร้วันที่ไร้ผู้คนไร้หนทาง

...สาวน้อยเดินคนเดียวโดดเดี่ยวนัก
วันรุ่งทายทักใจไม่หายห่าง
อรุณรุ่งวันไหม่แห่งฟ้าสาง
จิตสว่างความมืดหม่นกลับผ่องใส

...เช้าแล้ว  เช้าแล้วหัวใจเจ้า
ตื่นเถิดตื่น จากความเศร้า เหงาทรวงใน
ตื่นจากความหม่นหมองในห้วงใจ
ตื่นจากใคร ไม่เท่าตื่น เตือนตัวตน


๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕  ณ ลานเทาแดง